Het eerste sterretje

Woensdag ging ik naar het theatercollege van Andre Kuipers. Al die prachtige foto's van sterren, onze aarde en het verhaal horen van iemand die zich jaren heeft gefocust op één doel: astronaut worden. Zich volledig in een avontuur storten en zien waar het uit komt.

En ineens moest ik terug denken aan mijn wensen.

Nee, ik heb absoluut niet de wens om astronaut te worden.

Maar ik heb me in december wel voorgenomen om me dit jaar eens volledig mee te laten slepen door een nieuwe beleving, een nieuwe ervaring, een nieuw avontuur. Hoewel ik toen iets heel avontuurlijks/gevaarlijks/spectaculairs voor me zag, is het uiteindelijk iets heel anders geworden.
Ik ben gaan mediteren.

Mediteren?
Tja, ik had het ook niet ziet aankomen.....
Het begon bij een cursus mindfulness.
Geen verwachtingen, heb me gewoon laten verrassen door wat er komen zou.
En wat waren het mooie verrassingen!

Ruim 4 maanden, een paar mooie inzichten en dappere acties verder, neem ik nog steeds elke dag minimaal een half uur de tijd om een meditatie oefening te doen. Het brengt me rust, inzicht en geeft me ruimte om me niet overal in mee te laten slepen (een beetje paradoxaal gezien mijn wens, I know).
Voor mij in ieder geval een goed moment om een eigen meditatiekussentje te naaien.

Het kussentje werd 10 cm hoog en 27 cm breed. Aan de onderkant overlappen twee delen elkaar zodat de binnenzak er in kan. Dat leek mij de meest handige manier. 

Het gele hengsel aan de zijkant vond ik wel een tof detail.... 

... én een goeie plek om mijn eigen label te verstoppen

 

Wat is het laatste waar jullie je door lieten meeslepen? En hoe liep dat af?